COLD EYE -0- 100% {COLD EYE & WARM HEART}

cold eyes

0

            เขาเกลียดฤดูฝน

ในบรรดาฤดูทั้งสี่ของเกาหลีใต้ อี จุนโฮเกลียดฤดูฝนที่สุด

แต่ในวินาทีนี้ ฝนที่ตกลงมาจนทำให้ชุ่มไปทั้งตัวไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเกลียดมากหรือเกลียดน้อยไปกว่าเดิม แล้วมันจะยังไงล่ะ มันต่างอะไรล่ะ เขายังนึกไม่ออกว่าเขาจะผลักดันความเกลียดโลกใบนี้ให้มากขึ้นกว่าตอนนี้ได้ยังไงอีก

ดวงตาเรียวที่ชุ่มหยาดฝนจนรู้สึกหนัก กระพริบตาซ้ำอีกหลายหน สองขาหนักอึ้งลากตัวเองเดินไปตามท้องถนนที่ทั้งเปียกทั้งมืด หลอดไฟดวงใหญ่จากข้างทางไม่ช่วยอะไรมากนักเมื่อพายุฝนโหมกระหน่ำลงมาราวกับโลกนี้สกปรกนักจนเทวดาบนฟ้าอยากจะจะซักล้างมัน

จุนโฮลากขาเดินต่อไปเรื่อยๆ จุดหมายปลายทางที่ต้องการอยู่ตรงหน้าแล้ว ริมฝีปากอิ่มซีดเซียวยกยิ้มกับตัวเอง ป้ายสีทองยังคงสะท้อนเด่นใต้เงาฝน

‘ตระกูลฮวาง’

มือบางกระชับกระเป๋ากันน้ำที่มีแฟ้มอันสำคัญอยู่ในนั้น ด้วยใจที่พองโตและหนักอึ้งในเวลาเดียวกัน คืนนี้มีเพียงสิ่งเดียวที่จุนโฮนึกห่วงกลัวว่ามันจะเปียก

ทุกสิ่งทุกอย่างจะต้องจบลงที่นี่

“คุณจุนโฮมาหาคุณเจบีหรือครับ” ยามที่ดูแลหน้าบ้านยื่นร่มออกมากันฝนให้ จุนโฮยิ้มบางๆเป็นการขอบใจแต่เพียงครู่เดียว ใบหน้าสวยซีดเซียวส่ายปฏิเสธความช่วยเหลืออื่นๆ

ตอนนี้เขาสนใจเพียงอย่างเดียว และสนใจเพียงแค่คนคนเดียว

“ผมมาพบฮวาง ชานซอง พาผมไปเจอเขาหน่อย” จุนโฮยื่นเจตจำนงและมันได้รับการทำตามโดยง่ายดาย

….

“นี่คือทั้งหมดที่นายต้องการงั้นเหรอ อี จุนโฮ”

“ใช่” จุนโฮตอบกลับอย่างไม่มีท่าทางลังเล

ผู้ชายตัวโตสูงใหญ่อยู่ในเสื้อคลุมอาบน้ำ ใบหน้าคมเข้ม ผมสีขาวกับตาโตเย็นชาที่ดูเฉยเมยต่อทุกเรื่อง ปากหยักที่มักกดยิ้มเสียดสีและจมูกโด่งสันราวกับว่าพระเจ้าทรงรักมากบรรจงปอปั้นมันอย่างดี คำจำกัดความทั้งหมดนี้คือฮวาง ชานซองที่อยู่ตรงหน้าจุนโฮ

ตาโตเย็นชาที่เข้ากันดีจนน่ากลัวกับผมสีขาวเทานั้นจ้องมาที่ผู้ชายตรงหน้า ผู้ชายที่ตัวเล็กกว่าตนไปมาก ใบหน้าหวาน  ผิวขาวละเอียดราวน้ำนม ดวงตาเรียวที่เข้ากับรอยยิ้มเวลาที่ยิ้มกว้าง ใบหน้าของผู้ชายแบบที่ทำให้ผู้หญิงรู้สึกอิจฉาเวลาพบเห็น ยามนี้ก็ยังงดงามแม้ว่าจะดูซีดเซียวและเศร้าหมองอย่างเด่นชัด ยกเว้นดวงตาเรียวนั้นที่ราวกับมีไฟเล็กโหมกระพืออยู่

“ทำไมนายถึงไม่ให้แฟนของนายทำ เจบีหลานของฉันก็มีอำนาจอยู่พอตัวเหมือนกัน” อี จุนโฮไม่ใช่คนแปลกหน้านักสำหรับฮวาง ชานซอง แต่ก็ไม่ใช่คนที่เคยคุ้นจนได้นั่งพูดกันในห้องนอนของชานซองแบบนี้ จุนโฮคือเด็กมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง ผู้ซึ่งเป็นแฟนกับเจบี หรือ อิม แจบอม หลานชายของเขา นั่นคือข้อมูลล่าสุดที่ชานซองรู้

จุนโฮเหยียดยิ้มมุมปากตาเรียวหลุบมองพื้นเป็นครั้งแรกตั้งแต่เดินเข้าห้องมา

“เราเลิกกันนานแล้ว และเจบีจิตใจดีเกินไปจะทำเรื่องแบบนี้ได้” มีความอาธรในน้ำเสียงของจุนโฮ คนฟังสัมผัสได้

“นายจะบอกว่าฉันเลวพอจะทำเรื่องชั่วๆที่นายคิดพวกนี้อย่างนั้นเหรอ” มือหนาเขย่าแฟ้มในมือเบาๆ

“ใช่” ดวงตาเรียวที่ไม่ได้มีวี่แววความกลัวเลยทำให้ชานซองเลิกคิ้ว น้อยคนที่จะได้เข้ามาในห้องนอนของรองประธานบริษัทหยางกรุ๊ป บริษัทที่เกิดจากการรวมตัวของตระกูลฮวาง ผู้ซึ่งครอบครองอำนาจทั้งบนดินใต้ดินของเกาหลีใต้ และ ตระกูลมาเฟียดังอย่างตระกูลต้วนจากฮ่องกงที่แข็งแกร่ง แม้แต่คู่นอนราคาแพงก็ยังไม่เคยได้เข้ามาเหยียบที่นี่

ช่างกล้าดีจริง

“สิ่งที่นายขอให้ฉันทำให้เสี่ยงมากนะ ตระกูลอ๊ค ไม่ใช่ตระกูลเล็กๆ ส่วนตระกูลคิมเองแม้จะเสื่อมอำนาจไปมากแต่ก็ไม่ได้เคี้ยวง่ายๆ แล้วนี่นายจะให้เข้าไปยุ่งกับทั้งตระกูลอ๊คและตระกูลคิมพร้อมๆกัน มันออกจะคิดการใหญ่ไปหน่อยไหม” ชานซองบอกเกือบจริง ความจริงตอนนี้ตระกูลทั้งสองก็เจอเรื่องแย่ๆอยู่ไม่น้อยแล้ว ว่าที่คู่หมั้นของอ๊ค แทคยอนเคยถูกลักพาตัวไปจนเลิกรากัน ไม่นานน้องชายสุดที่รักอย่างจาง อูยองก็รถตกเหวตาย  ตอนนี้แผนการของคนตรงหน้าก็แค่จะช่วยตอกย้ำความเลวร้ายให้กับตระกูลอ๊คอีกหน่อย

ร่างสูงใหญ่เกรงขามเอนแผ่นหลังพิงไปกับโซฟา อยากรู้ว่าจุนโฮจะทำยังไง แม้ว่าในแฟ้มนี้จะคิดการใหญ่มาอย่างละเอียดถี่ถ้วนดีเหลือเกิน ดีจนถ้ามีโอกาสก็อยากจะลองให้จุนโฮคิดงานต่างๆให้ดูหน่อยว่าจะคิดแบบไหนคงมีอะไรน่าตื่นเต้นให้ได้ลุ้นดูไม่น้อย

“ผมไม่ได้มาขอคุณ ผมมาว่าจ้าง” ความจริงจังของน้ำเสียงบอกว่าจุนโฮไม่ได้ล้อเล่น ชานซองครางเสียงในคอคนตรงหน้านี้ทำให้แปลกใจได้เสมอ ว่าจ้างหัวหน้าตระกูลใหญ่งั้นเหรอ

“นายจะเอาอะไรมาจ้างฉัน เด็กน้อย นายรู้ดีกว่าฉันว่าเพราะตระกูลอ๊ค ตอนนี้อีคิปเปอเรชั่นของนายล่มสลายไม่เหลือดีแล้ว นายแทบไม่มีเงินสักนิด จะบ้านหรือรถของนายฉันก็มองเห็นว่าไม่มีค่าพอ” ถ้อยคำดูถูกที่จริงทั้งหมดพรั่งพรูออกมาจากปากหยัก จุนโฮกดยิ้มเย็นชาอย่างรู้ตัว

“ผมใช้สิ่งนี้จ้างคุณ” จุนโฮชี้ไปที่ตัวเอง ยิ่งทำให้ชานซองแปลกใจแต่ยังไม่ทันเอ่ยถาม จุนโฮก็พูดต่อ

“คุณเคยได้ยินเรื่องการขายวิญญาณกับปีศาจไหม” เรื่องเฟ้อฝันถูกเกริ่นนำ แต่แววตาเรียวแสนจริงจังสะกดให้รองประธานหยางกรุ๊ปฟังต่อ

“ผมจะใช้ตัวเองว่าจ้างคุณ ทั้งสมอง ร่างกาย ความคิด ทุกสิ่งทุกอย่างจะถูกใช้เป็นค่าจ้าง ผมมีเพียงสัญญาจ้างข้อเดียวคือเรื่องในแฟ้มนั้นต้องถูกทำตามผมจะเป็นนายจ้างของคุณ จวบจนทุกสิ่งในแฟ้มนั้นจบลง และแน่นอนว่าเมื่อมันสำเร็จ สิ่งที่แลกมาคือวิญญาณของผม ทุกลมหายใจทุกความคิดทุกสิ่งทุกอย่างจะเป็นของคุณ คุณจะขายผมต่อให้ซ่องชายแดน ชำแหละผมเป็นชิ้นๆเพื่อเพิ่มราคากับพวกค้าอวัยวะมนุษย์ก็ย่อมได้” จุนโฮพูดออกมาด้วยน้ำเสียงชัดถ้อยชัดคำทุกอย่าง ชานซองคงตอกกลับคนตรงหน้าไปแล้วว่าเสียสติหากไม่ได้อ่านทุกอย่างที่อยู่ในแฟ้มที่ตนถือไว้

ทุกความคิดทุกขั้นตอนละเอียดลออและเลือดเย็นมากพอ หากจุนโฮเป็นคนบ้าสติไม่ดี ก็เป็นคนบ้าที่ฉลาดมากทีเดียว ฉลาดและกล้าจนน่าลองเล่นเกมด้วย

“คุณเป็นปีศาจชานซอง ส่วนผมก็ใช้วิญญาณของผมว่าจ้างคุณ”

“ถ้าฉันยอมรับข้อตกลงของนาย นายก็ไม่สามารถย้อนเวลากลับได้เลยนะ”

“คุณอ่านทั้งแฟ้มนั่นแล้ว คิดว่าผมจะสนเหรอที่จะย้อนกลับไป”   จุนโฮกดยิ้มมุมปาก ช่างดูเลือดเย็นและเชือดเฉือน เหมือนไม่สนใจสิ่งใดแม้ว่าคนที่กำลังจะตายลงไปจะเป็นตนเองก็ตาม

“นายเป็นคนฉลาดและคนฉลาดอย่างนายก็คงรู้ว่า มันน่าเบื่อที่ฉันจะต้องรอรับค่าจ้างของฉันหลังจากที่งานเสร็จ” ชานซองยกแฟ้มขึ้นโบกในอากาศ “งานนายไม่ง่ายเลยนะ อี จุนโฮ”

“คุณสามารถรับค่าจ้างของคุณได้เสมอ ในทุกรูปแบบ แม้แต่คืนนี้ แค่คุณเซ็นสัญญาที่หน้าสุดท้ายของแฟ้ม” คำตอบของจุนโฮทำให้ชานซองกดยิ้ม

ความจริงหยางกรุ๊ปก็อยากจะกำจัดสองตระกูลนั้นมานานแล้ว จะลงมือทำตอนนี้ก็ไม่ได้เสียหายอะไร แถมยังน่าสนุก เหมือนเล่นเกมเลย อยากรู้นักว่าคนตรงหน้าจะทำอะไรอีกบ้าง

มือหนาเปิดไปหน้าสุดท้าย ปากกาถูกเตรียมไว้แล้ว ตวัดข้อมือไม่กี่ทีลายเซ็นอันคุ้นเคยก็ปรากฏบนแฟ้ม

” เรียบร้อย” ชานซองยื่นแฟ้มคืนให้ จุนโฮยิ้มกว้างเมื่อตรวจเช็คดู มือบางเก็บแฟ้มกระดาษสอดเข้าไปในแฟ้มใสกันน้ำอีกครั้งอย่างบรรจง ทั้งตัวที่เปียกชื้นรู้สึกร้อนอย่างกระปี่กระเป่า

“ฉันอยากได้ค่าจ้างครั้งแรกของฉันแล้ว ” ชานซองวางแขนไปตามแนวพนักโซฟา สองขาอ้ากว้างจนชายเสื้อคลุมเผยสิ่งที่เร้นลับอยู่ภายใน

“ถอดเสื้อผ้าของนายออกสิ จุนโฮ” ตาเรียวกับตาโตจ้องมองปะทะกัน

“ตามนั้น” จุนโฮกดยิ้ม มือบางไล่ไปตามเสื้อผ้าชื้นน้ำของตัวเอง ครู่เดียวร่างขาวเปลือยเปล่าก็ปรากฏต่อหน้าฮวาง ชานซอง ดวงตาเรียวที่พยายามจ้องมาแต่ก็กล้าๆกลัวๆ มือบางที่สั่นไหวยามปลดกระดุม ทุกอย่างอยู่ในสายตาคมของชานซองยิ่งทำให้คนตัวสูงรู้สึกสนุกสนาน ตาโตเย็นชาเป็นประกายพราวระยิบยามไล่มองตามส่วนโค้งไว้ของจุนโฮ ไม่ได้เหมือนสตรีสักนิดแต่ก็ขับเลือดลมได้ดี

ชานซองตบที่หน้าขาตัวเองจุนโฮเดินไปหาอย่างรู้งาน ทันทีที่แตะตัวความเย็นของผิวชื้นน้ำคือสิ่งแรกที่ชานซองสัมผัสได้ มือหนารั้งเอวของจุนโฮให้นั่งลงที่ตัก คนตัวเล็กกว่าทำตามอย่างไม่มีอิดออด

ตั้งแต่ย่างก้าวเข้ามาในบ้านหลังนี้ จุนโฮก็เลือกแล้วที่เดินต่อไปอย่างไม่นึกจะหวนกลับ ไม่มีอะไรต้องห่วง เขาไว้ใจว่าจินยองจะดูแลจียอนได้ดีแม้ไม่มีเขา

“หวังว่านายจะทำเป็น” มือหนาลูบผิวเนียนตรงสะโพกของจุนโฮอย่างเพลิดเพลิน ใบหน้าหวานเย็นชาเริ่มมีสีแดงเจือจาง เม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามไรผมแม้ในห้องจะหนาวเย็นเพราะหยาดฝนด้านนอก

“โรงเรียนผมสอนเพศศึกษามาดี” คำตอบอวดดีทำให้ชานซองกดยิ้มมุมปาก

“หวังว่าจะดีพอ อี จุนโฮ”

COLD EYE & WARM HEART

พี่จุนโฮคิดผิด คิดผิดที่ไว้ใจจินยอง

ความคิดนี้ดังขึ้นซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัวเหมือนแผ่นเทปที่กรอกกลับซ้ำที่เดิม

อี จินยองนั่งบนเก้าอี้ข้างเตียงนอนสีขาวของโรงพยาบาล ฟันซี่สวยกัดลงบนหลังมือตัวเอง ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยความร้อนใจและทุกข์ตรม ดวงตาเรียวคลอด้วยน้ำตาที่สะท้อนร่างของอี จียอน น้องสาวที่รักยิ่ง ซึ่งนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง

ตอนนี้เราเหลือกันแค่สามคนหลังจากที่บริษัทของคุณพ่อคุณแม่ถูกโกง จนพวกท่านทั้งสองจากไปอย่างไม่ยุติธรรม พวกเขาก็เหลือกันแค่นี้ เพราะพวกเรายังอยู่แค่ชั้นมัธยมปลาย เขาและจียอนเป็นฝาแฝดกันเราอยู่มัธยมปลายปีสอง ทำให้พี่จุนโฮพึ่งจบมัธยมปลายปีสุดท้ายเลือกที่จะไปหางานทำก่อนสักพัก

เรื่องงานไม่มีอะไรน่าห่วง พี่จุนโฮฉลาดที่สุดในสายชั้น เป็นคนที่ได้เกรดเฉลี่ยเอบวกทุกภาคเรียน พี่จุนโฮจะเอาตัวรอดได้อย่างสบายนั่นคือสิ่งที่พี่จุนโฮบอกไว้ ก่อนจะออกจากบ้านไปเมื่ออาทิตย์ก่อน พี่จุนโฮบอกว่าจะยังไม่กลับมาสักพัก ตอนนี้ที่ห่วงคืออยากให้เขาดูแลแฝดน้องให้ดีๆ

แต่เขาก็ทำมันไม่ได้ แค่พี่จุนโฮไม่อยู่อาทิตย์เดียวเขาก็ปกป้องจียอนไม่ได้แล้ว

จียอนผู้มีหน้าตาเหมือนเขาแทบทุกประการเป็นคนสวยที่โดดเด่นของโรงเรียน ต่างจากเขาที่แทบไม่มีใครรู้จักเพราะซ่อนใบหน้าไว้ใต้แผ่นกรอบหนาและหน้าม้ารุงรังปิดบังใบหน้า เพื่อนหลายคนในห้องยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าว่าอี จินยองกับ อี จียอนเป็นฝาแฝดกัน

จียอนเป็นเด็กสาวที่ร่าเริงสดใสเหมือนแสงอาทิตย์

จินยองเป็นเด็กหนุ่มที่น่าเบื่อและมืดครึ้มเหมือนวันฝนตกอย่างตอนนี้

จินยองคิดแบบนี้มาเสมอ แต่ก็ไม่มีอะไรเสียหาย จินยองไม่เคยนึกโกรธจียอนที่สดใสและโดดเด่น เพราะจินยองถือว่าตัวเองโชคดีที่ได้รับความฉลาดอย่างเต็มเปรี่ยมมาเหมือนกับพี่จุนโฮ แต่จินยองขลาดกลัว ไม่ได้กล้าหาญแบบพี่จุนโฮเลยสักนิด

จินยองกัดปากตัวเองจนเลือดซิบแต่ก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไร เมื่อในหัวหมกมุ่นคิดถึงบางอย่าง

ครั้งแรกที่เขารู้เรื่องพวกนี้ คือห้าวันก่อน

จียอนกลับมาจากโรงเรียนด้วยสีหน้าร่าเริง วันนี้เธอกลับดึกอย่างเคย การกลับดึกที่เขาไม่เคยบอกพี่จุนโฮให้รู้ พี่จุนโฮแบกรับความกดดันทุกอย่างไว้มากพอแล้ว จินยองไม่อยากให้พี่ต้องนึกห่วงอีก

“ไปไหนมา อี จียอน”

“ฉันตกใจหมดเลยนึกว่าพี่จุนโฮ นายชักจะเหมือนพี่จุนโฮมากกว่าแฝดอย่างฉันอีกนะ ยิ่งแว่นตาหนาๆนั่นอีก ฉันอยากจะพาพี่ชายทั้งสองคนของฉันไปเลือกซื้อคอนแทกเลนส์แซ่บๆจัง” จียอนบ่นพึมพำแต่ก็ยังคงยิ้มหวาน หญิงสาวฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี จินยองเลิกคิ้วมอง

“ไปกับแฟนมาอีกแล้วเหรอ” จินยองรู้ว่าน้องสาวฝาแฝดของมีชายหนุ่มเข้ามาชอบพออยู่เรื่อยๆ แม้จะอยู่เพียงมัธยมปลายปีสอง ช่วงนี้เหมือนมีคนนึงที่จียอนกำลังจริงจังอยู่ด้วย และแน่นอนว่าเรื่องนี้จินยองก็ไม่กล้าบอกจุนโฮเหมือนกัน ทำให้พอมีเรื่องอะไร จียอนก็จะไว้ใจมาบอกพี่ชายฝาแฝดคนนี้ได้

“เปล่า ฉันไปโรงพยาบาลมา” คำตอบของจียอนพร้อมรอยยิ้มกว้างทำเอาจินยองยิ่งงงกว่าเดิม จินยองเดินตรงมาหาน้องสาวฝาแฝดที่เตี้ยและผอมกว่าตนเพียงนิดเดียว

“ไปโรงพยาบาล เป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายเหรอจียอน” จียอนยิ้มแล้วยื่นกระดาษในมือให้จินยองดูแทนคำตอบ แค่เพียงกวาดตาอ่าน จินยองได้แต่เบิกตาโตนิ่งอึ้ง

“ฉันท้องแหละจินยอง” น้ำเสียงร่าเริงและมีความสุขของจียอนยิ่งทำให้จินยองกลืนน้ำลายฝืดคอ

“นี่มันเรื่องใหญ่มากเลยนะ ธ เธอแค่ 17 เองนะ ล แล้ว เธอท้องได้ไงจียอน ใครเป็นพ่อเด็ก แล้วจะทำไง พี่จุนโฮรู้เรื่องนี้ต้องแย่แน่” จินยองขยุ้มหัวร้อนรนจนเหมือนเป็นบ้า ต่างกับจีอนที่ยังคงยิ้มอย่างสบายใจ

“ใจเย็นน่าพี่ชาย มันเป็นเรื่องที่ดีนะ พ่อของลูกฉันเป็นคนรวยมากและเขาก็รักฉันมาก เขาจะต้องดีใจแน่ๆที่เรากำลังจะมีลูกด้วยกัน ถ้าฉันได้แต่งกับเขา เราก็ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าใช้จ่าย แล้วพี่จุนโฮก็จะได้เข้ามหาลัยเสียที ฉันก็จะได้เป็นคุณแม่ยังสาวยังสวย ดีจะตาย” จียอนอมยิ้ม แต่จินยองรู้สึกอยากจะบ้า ถ้าพี่จุนโฮรู้ว่าจียอนคิดแบบนี้คงโดนตีตายทั้งคู่ แต่จะทำยังไงได้ล่ะหลานเขาก็เกิดขึ้นมาแล้ว

“เธอยังไม่ได้บอกแฟนเธองั้นเหรอ”

“อืม แต่ไม่มีอะไรต้องห่วงหรอก พอบอกแล้วฉันจะพาเขามาเจอพี่กับพี่จุนโฮเอง” จียอนดูสบายใจและไว้ใจในคนรักมากจนจินยองเบาใจขึ้นมาได้นิดนึง

“ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว เธอควรบอกฉันได้แล้วจียอนว่าเธอกำลังคบกับใคร ใครเป็นแฟนเธอ เป็นพ่อของหลานฉันกันแน่”

“ได้ แต่ห้ามบอกพี่จุนโฮฉันจะบอกนายแค่คนเดียว ฝาแฝดของฉัน” จียอนยักคิ้วส่งให้แล้วขยับเข้ามาใกล้ปากอิ่มสวยของจียอนขยับเป็นชื่อง่ายๆ สามพยางค์

“พี่อิม แจบอม คือพ่อของลูกฉัน”

จินยองจำชื่อนี้ได้ดี เพราะตัวเองเป็นลูกคนกลางจึงเป็นคนเก็บความลับทั้งพี่และน้อง

ถ้าเขาเก็บความลับที่จียอนมีแฟนไม่ให้ใครรู้ เขาเองก็เก็บความลับที่พี่จุนโฮมีแฟนไว้เช่นกัน พี่จุนโฮเคยมีแฟนที่รักกันมากคนนึง ซึ่งเลิกรากันไปเมื่อหกเดือนก่อนตอนที่บ้านเรามีปัญหาและพ่อกับแม่ก็จากไป

ผู้ชายคนนั้นก็คืออิม แจบอม คนเดียวกับที่เป็นพ่อของลูกจียอน

จินยองปากหนักขึ้นมาทันที ไม่รู้จะพูดออกไปยังไงดี วันนั้นจินยองบอกกับตัวเองว่าเขาจะเก็บความลับเรื่องนี้ไว้จนกว่าจะทนไม่ไหว และยังไม่นึกอยากให้จียอนบอกกับพี่จุนโฮเร็วๆนี้ แล้วก็ไม่นึกจะเข้าไปยุ่งกับเรื่องของจียอนและอิม แจบอม

    หากทุกสิ่งทุกอย่างเมื่อคืนนี้ไม่ได้เกิดขึ้น

เมื่อคืนฝนตกหนัก พี่จุนโฮโทรมาหาเขาบอกว่าทุกอย่างกำลังจะเปลี่ยนไป คนผิดต้องชดใช้

ซึ่งคืนนั้นทุกอย่างเปลี่ยนไปจริงๆ จินยองได้ยินเสียงรถและเสียงอะไรสักอย่างหล่นอยู่หน้าบ้าน แม้จะกลัวเพราะนอกบ้านทั้งมืดและฝนตกหนักแต่จินยองก็ยังวิ่งออกมาเพราะเห็นบางอย่างคุ้นตานอนเปียกฝนอยู่หน้าบ้าน

จินยองรีบวิ่งเข้ามาดึงจียอนลุกจากพื้น สภาพของฝาแฝดคนสวยดูไม่ได้ ทั้งตัวเปียกชุ่ม เสื้อผ้ายับเยินและเปื้อนเป็นปื้นดำ ใบหน้าสวยเป็นรอยช้ำ และสิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือหยดน้ำสีแดงที่ไหลออกมาจากกระโปรงนักเรียนลายสก็อต ไหลย้อยลงมาตามเรียวขาของจียอน ที่แม้หยาดฝนจะมากแค่ไหนก็ไม่อาจชะล้างให้หมดไป

ไม่ต้องเดาอะไรให้มาก ทุกอย่างชัดเจนตรงหน้า จียอนถูกทำแท้ง

จินยองตัวสั่น มือที่ดึงจียอนมาไว้ในอ้อมกอดก็สั่นเทา จินยองร้องไห้ออกมามากมายแต่ก็รวมไปเป็นส่วนหนึ่งของหยาดฝน

“ค ใคร ทำจียอน ฮึก  ใครทำจียอน” จินยองร้องถามด้วยปากสั่นอย่างห้ามไม่อยู่

“จ จินยอง” จียอนเงยหน้ามามองพี่ชายฝาแฝดของตัวเองด้วยอาการสะลึมสะลือ เธอกำเสื้อพี่ชายแน่น แม้ไม่รู้ว่าจะรอดไหมแต่เธอก็ไม่อยากให้ตัวเองตายไปโดยไม่มีใครได้ชดใช้อะไรเลย

“ข เขาทำ พ พ่อ ของเด็กคนนี้เป็นคนทำ” นั่นคือประโยคสุดท้ายแสนแผ่วเบาที่จียอนทิ้งไว้ จนถึงตอนนี้บนเตียงสีขาวสะอาดตรงหน้าเธอก็ยังคงไม่ตื่นแม้ผ่านมาหนึ่งวันเต็ม

“คุณจินยองคะ” จินยองสะดุ้งเฮือกจากความคิดของตัวเอง หมอสาวยิ้มหวานอ่อนๆบนใบหน้าให้ตามหน้าที่

“เมื่อไหร่จียอนจะตื่นเหรอครับ” จินยองถาม ตอนนี้มีแค่จียอนให้จินยองห่วง ส่วนหลานไม่มีอีกแล้ว

” ทางร่างกายไม่กี่วันเธอก็คงฟื้น แต่ทางจิตใจเหมือนว่าเธอจะอยากหลับไปเรื่อยๆ ทางเราก็บอกไม่ได้ค่ะ” หมอสาวยิ้มบอกตามจริง จินยองกดยิ้มแห้งแล้งรับ มือบางกุมมือของจียอนไว้แน่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความเป็นห่วง ตาเรียวจ้องมองน้องสาวของตนเอง คุณหมอเดินออกไปเงียบๆไม่รบกวนอะไรอีก

“จียอนอ่า เธอจะทิ้งฉันไปไม่ได้นะ” จินยองบีบมือของน้องสาวจนแน่น น้ำตาอุ่นๆเริ่มไหลลงมาจากดวงตาหยดแล้วหยดเล่าหยดลงบนมือบางที่กำกันไว้จนแน่น

อิม แจบอม ไอ้ผู้ชายชั่วนั่นเป็นคนทำให้น้องสาวเขาเป็นแบบนี้ มันทำให้จียอนรักและทุ่มเทใจให้ จนยอมตั้งท้องลูกของมัน แล้วสิ่งที่มันตอบแทนจียอนคือความเจ็บปวด คือความทารุณ คือการฆ่าลูกของตนเองอย่างเลือดเย็นและทิ้งจียอนไว้ข้างถนนเหมือนขยะ

เรื่องนี้เขาบอกพี่จุนโฮไม่ได้ เขารู้ดีว่าพี่จุนโฮรักและเชื่อใจในความดีของผู้ชายคนนี้แค่ไหน

แล้วดูสิ่งที่มันทำกับน้องสาวของเขาสิ

สารเลว!

“ไอ้ชั่วนั่นจะต้องชดใช้ในสิ่งที่มันทำ” จินยองพึมพำกับตัวเอง แต่ทันทีที่จบประโยค นิ้วของจียอนขยับเล็กน้อยเหมือนเธอก็เห็นด้วยเช่นกันกับความคิดนี้ของพี่ชายฝาแฝด

จินยองมองหน้าตาสวยที่ซีดเซียวของจียอน มือบางลูบไล้แก้มนิ่มแผ่วเบา

“อิม แจบอม จะต้องชดใช้จียอน ฉันสัญญา ฉันสัญญา”

                                            COLD EYE & WARM HEART

100%

แท่น แท๊น อินโทรของส่วน Code eyes มาแล้วค่ะ ยังมีอีกคู่นึง คือแจ็คแจนะ แต่ยังไม่มาบทยังไม่มี ฮาาา

มันจะอิรุงตุงนังกัน บอกเลยว่า COLD EYE & WARM HEART

 เป็นฟิคเรื่องเดียวกันแค่แบ่งคู่จงอ่านทุกตอนนะที่รัก จุ๊บๆ  (มัดมือชกไหม)

แล้วก็ พุดตรงๆ เราแอบหวังกับฟีตแบคเรื่องนี้นะ เราจะบังคับเล่นเกมกับเรา

เราสร้างแท็กฟิคไม่มีใครเล่นด้วยเลย มันเสียใจ

นักอ่านที่น่ารักทุกคนคะ ไปสกรีมฟิคเรื่องนี้ใน #ฟิคฟ้าสีเทา ในทวิตนะคะ ครบ 10 แท็ก (เรตขั้นต่ำสำหรับอินโทร) แล้วเราจะมาลง อินโทร ของ WARM HEART ต่อ

อยากสกรีมยาวๆ เมนต์ในนี้เลยค่ะ เราชอบอ่าน เมนต์มาเลย สกรีมมาเลย

ฟีตแบคดี ฟิคมาเร็วพูดเลยยย

(ฟีตแบคดี อัพพรุ่งนี้เลยก็ได้นะ จริงๆ ไม่พูดเล่นนน)

อ่านในเด็กดีกะได้นะ จัดหน้าสวยกว่ากันเยอะเลย  >เด็กดี<