[CUT] 8 #ฟิคเดซี่ลู่หาน

            ลิ้นชื้นสีแดงเสียยิ่งกว่าริมฝีปากเลียขอบปากตัวเองให้ชุ่มชื้นมากขึ้น มือน้อยยังคงง่วนอยู่กับการล่อหลอกให้บางอย่างใต้กางเกงชั้นในของคนตัวโตยิ่งเติบใหญ่มากกว่าที่เคย

 

            และเมื่อการหลอกล่อสำเร็จอย่างที่ควร กลับเป็นลู่หานเสียเองที่ต้องกัดริมฝีปากของตนจนเกลี่ยสีซีด พ่นลมหายใจระบายความร้อนที่อัดแน่นไปทั้งตัวออกมา

 

            ต่อให้เคยทำมาหลายต่อหลายครั้ง เพราะอยากหลีกเลี่ยงบทรักในช่วงเริ่มต้นการท้อง ร่างน้อยจึงงัดทักษะมากมายที่เคยร่ำเรียนออกมาช่วยบรรเทาอารมณ์ให้กับพ่อของลูกแทน

 

            ทว่าจะเจอะเจอกับขนาดของบางอย่างกี่ครั้งก็ไม่เคยจะชินเลย

 

            “ตอนนี้แก้มลู่หานสีสวยมากเลยนะ” เสียงทุ้มแหบแห้งมากขึ้นเสียจนลู่หานยิ่งหน้าแดง ผู้ชายตัวโตที่ยืนเกือบเปลือยอยู่ปลายเตียงเกลี่ยนิ้วไปกับพวงแก้มนุ่มของคนที่กำลังนั่งอยู่บนเตียงเพื่อให้หน้าท้องนูนรู้สึกสบายมากที่สุด

 

            แต่ร่างกายของคุณแม่มือใหม่ที่กำลังร้อนรุ่มไปทั้งตัวนี่ก็ดูจะไม่ง่ายเลยที่จะรู้สึกสบาย

 

            “ที่ได้ที่สามมาน่ะ พี่ชอบนะเดซี่” เสียงทุ้มทวนถึงลำดับทักษะกินไอศกรีมโดยไม่กัดที่เดซี่แสนสวยเคยอวดอ้างออกไป

 

            ทว่าไม่ใช่แค่ทักษะนั้นทักษะเดียวเสียหน่อยที่ลู่หานไขว่คว้าอันดับดี ๆ มาครอบครอง แต่เพราะไม่มีโอกาสเหมาะก็เลยไม่เคยได้งัดวิชาออกมา ทว่าตอนนี้ท้องได้ 18 สัปดาห์แล้วมันคงไม่เสียหายเท่าไหร่นักที่จะทำ

 

            ในเมื่อไม่ได้มีแค่เซฮุนเท่านั้นที่ต้องการ

 

            “….” พอชั้นในตัวหนาถูกทอดทิ้งบนพื้นห้องจากนิ้วเรียวที่เกี่ยวลง เสียงชื้นแฉะดังขึ้นอย่างช้า ๆ ตามจังหวะของลิ้นสีแดงจัดแตะลงบนส่วนปลายของท่อนเนื้อสีสดที่ยามนี้เติบโตเต็มรูปร่างจนดูน่ากลัว สองมือน้อยยึดกำต้องฐานโคนช้อนจับลูกบอลนุ่มนิ่มทั้งสองด้านใต้ไว้เพื่อยึดเหนี่ยวให้มั่นคง

 

            โอ เซฮุนเป็นคนที่มีร่างกายแข็งแรง และแน่นอนว่าด้วยกล้ามเนื้อแน่นหนั่นทำให้เส้นเลือดเส้นเอ็นทั้งร่างนั้นปูดนูนขึ้นมาโดยง่ายดายแค่เพียงออกแรงเพียงเล็กน้อย ไม่ว่าจะหลังฝ่ามือ ทั่วท่อนแขนหรือลำคอ ชวนให้เห็นสะดุดตา

 

            แล้วยามที่กำลังเกร็งไปทั้งตัวจากอารมณ์ปะทุรุนแรงอย่างตอนนี้

 

            ก็เป็นทุกส่วนจริง ๆ ที่อวดลวดลายเส้นเลือดเส้นเอ็นตามผิวเนื้อจนแค่สัมผัสโดนลู่หานก็รู้สึกปั่นป่วนไปทั้งตัว

 

            แต่ถึงเป็นแบบนั้นทั้งริมฝีปากและปลายลิ้นเริ่มไล้เลียทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างดี ไล่ต้อนไปตามส่วนหัวและช่วงที่ขอดต่ำกว่าจนทั่วลำยาว  รังสรรค์ความหฤหรรษ์ได้สมกับตำแหน่งที่สามที่ฝึกฝนมา ในเมื่อเป็นการกินไอศกรีมโดยไม่กัดแล้ว ต่อให้รู้สึกคับพองแน่นมากแค่ไหน จะทำกี่ครั้งฟันคมก็ไม่เคยโดนผิวไวต่อความรู้สึกเลยสักหน

 

            ในหัวของลู่หานเริ่มวิ่งวนด้วยความอื้ออึง ไม่ต่างจากเซฮุนที่รู้สึกถึงลิ้นชื้นและลมหายใจร้อนรดรินต้นขาตนได้อย่างดี มือหนาสอดสางเส้นผมนิ่มของลู่หานชี้ชัดว่าชื่นชอบมากแค่ไหน

 

            โพรงปากชื้นทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างดีเหมือนกับสองมือที่ยังคงดูแลส่วนที่เกินกว่าจะรับไว้ได้หมดด้วยโพรงปากที่ไม่ได้ใหญ่โตนัก อันที่จริงถ้าจะมองแค่เทียบขนาดลู่หานรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกรังแกเสียด้วยซ้ำ

 

            “…” จังหวะหายใจของร่างน้อยเริ่มกระชั้นขึ้นจากความเร็วของการโยกขยับครูดริมฝีปากที่เพิ่มมากขึ้น เหมือนกับที่เซฮุนรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัวเสียจนแทบระเบิด

 

            แล้วจู่ ๆ ทุกอย่างก็หยุดลง

 

            “ลู่หาน..” เสียงทุ้มกระเส่าเอ่ยเรียกร้อนรน มันรู้สึกเหมือนแทบคลั่งตายเมื่อกำลังจะถึงปลายทางแล้วแท้ ๆ ลู่หานเองก็รู้สึกมากอยู่ในตอนนี้ไม่แพ้กัน

 

            “พี่เซฮุนคิดว่าทักษะแปลก ๆ พวกนี้พวกผมเรียนมาแค่ทักษะเดียวเหรอครับ” ดวงตากลมโตสีดำเหมือนกวางเป็นประกาย เสียงหวานติดสั่นเล็กน้อยแต่ก็ยังอมยิ้มยั่วเย้าได้ เอี้ยวตัวเพียงนิดก็เปิดลิ้นชักที่หัวเตียงได้โดยง่าย ซองเงินวาวของถุงยางอนามัยถูกฉีกออกแทบทันที

 

            “ผมน่ะเป่าหมากฝรั่งเก่งมากเลยนะพี่เซฮุน” มือน้อยช้อนจับถุงยางอนามัยแตะริมฝีปากตัวเอง บรรจงแจกแจงวางลงบนส่วนหัวใหญ่โตของความต้องการที่เอ่อล้นของร่างสูงใหญ่ ค่อน ๆ รูดมันลงจนต่ำด้วยริมฝีปากบาง

 

            แม้ว่าทักษะแปลก ๆ อย่างการเป่าหมากฝรั่งแล้วครอบลงไปบนไส้กรอกที่เคยฝึกฝนมา ลู่หานจะคว้าที่หนึ่งมาครอง แต่พอเอามาประยุกต์ใช้จริง ๆ ลู่หานกลับรู้สึกว่าทำได้ไม่สมตำแหน่งนัก เพราะสุดท้ายก็ต้องใช้มือช่วยตกแต่งถุงยางอนามัยให้เข้าที่ ไม่สามารถใช้ปากได้อย่างเดียว

 

            ก็ปากลู่หานไม่ได้กว้างขนาดนั้นเสียหน่อยนี่

 

            “ให้ตายสิ เดซี่ ให้ตายสิ” เซฮุนที่ได้แต่ยืนมองด้วยอารมณ์ที่แทบจะระเบิดคำรามอย่างเหลืออด

 

             ยิ่งปลายเท้าขาวจัดเขี่ยหน้าขาของเซฮุนที่ยืนอยู่ปลายเตียงอย่างเชื้อเชิญ  แล้วร่างน้อยก็พลิกตัวคว่ำราวกับคลาน หัวเข่ายันพื้นไม่ต่างจากช่วงศอกที่ยันร่างไว้ เสียจนแผ่นหลังเว้าคอด เผยสะโพกผายให้เห็นเต็มสายตาอย่างเชื้อชวน

 

            แม้คนท้องจะเลือกท่าทางนี้เพราะจะปลอดภัยกับเจ้าตัวเล็กในท้อง แต่สำหรับเซฮุนแล้วนี่มันกำลังยั่วกันชัด ๆ

 

          ร่างสูงใหญ่ก็แทบจะกระโจนเข้าใส่แต่ก็พยายามอย่างมากที่จะบอกให้ตัวเองใจเย็น

 

            แล้วที่ลู่หานเน้นย้ำว่าถึงจะมีอะไรกันได้แล้ว แต่ก็ต้องเบา ๆ หน่อย ยับยั้งชั่งใจให้มาก ๆ จะไปทำได้ยังไงกัน

 

            ตอนนี้เซฮุนรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะคลั่งตายอ

 

            เดซี่จะน่าหลงใหลไปถึงไหน แค่นี่ตนก็โงหัวไม่ขึ้นแล้ว

 

            “พี่เซฮุน อะ” เสียงหวานร้องแหวยามที่นิ้วยาวจ้วงเข้ามาในร่างขยับขยายช่องทางภายในที่ห่างหายไปพักใหญ่อย่างเร่งรีบ และเพียงครู่เดียวปลายส่วนร้อนเครียดขึงก็กดย้ำเข้ามา จนร่างน้อยรู้สึกคับแน่นไปทั้งตัว

 

            “ถะ ถ้าเจ็บบอกพี่นะ” กระซิบบอกด้วยความเป็นห่วง แต่เพราะอารมณ์มันถูกปลุกปั่นจนสูงลิบจังหวะที่สะโพกสอบตอกย้ำเข้ามาจึงไม่เบาแรงเท่าไหร่นักต่อให้พยายามอย่างยิ่งแล้วก็ตาม

 

            ริมฝีปากบ้างเม้มกันจนแน่นความรู้สึกเสียวเสียดมวนไปทั้งตัวแทบหายใจไม่ทัน ร่างกายร้อนไปหมด  อาจเพราะกำลังท้องอยู่ด้วยลู่หานรู้สึกมากกว่าปกติ

 

                ยิ่งรู้สึกถึงส่วนใหญ่โตที่เสียดสีกับผนังอ่อนนุ่มและกดย้ำเข้าจุดไวต่อความรู้สึกมากจนหัวใจเต้นรัว หอบถี่

               จังหวะการกระแทกจากท่อนเนื้อร้อนที่แน่นแข็งยิ่งตอกย้ำเข้ามารุนแรงขึ้น เสียบเสยลึกเสียจนร่างน้อยที่โยกไหวกันปากตัวเองจนแน่น แต่กลับไม่รู้สึกเจ็บอะไรเลยราวกลับความรู้สึกทั้งหมดมันจดจ่ออยู่แค่ร่างกายส่วนล่างที่เซฮุนดึงดูุดความสนใจไปได้ดีเหลือเกิน

 

มือหยาบใหญ่ของเซฮุนยิ่งเค้นผิวเนื้อนิ่มแน่นขึ้น กล้ามหน้าท้องและแผกอกแกร่งแน่นด้วยกล้ามเนื้อไม่ต่างจากท่อนแขนทั้งกอดรัดและถูไถปะทะไปทั้งตัวลู่หาน หยาดเหงื่อที่พร่างพราวยิ่งทำให้ร้อนมากขึ้น

และทุกจังหวะกระแทกกระทั้นตอกลึกเสียจนเดซี่แสนสวยสั่นไปทั้งตัว ไม่มีชะลอความเร็วลงราวกับนักเดินทางแสนกระหายที่ได้เจอกับหยาดน้ำชื่นใจหวานลิ้นยิ่งดื่มกินเท่าไหร่ก็ไม่พอ

 

เซฮุนคิดว่าลู่หานทำให้ตนเป็นคนตะกละไปเสียแล้ว และเขาไม่ได้อยากจะกินแค่ขนมอร่อย ๆ พวกนั้นด้วยแต่จะกินคนทำที่ทั้งหวานทั้งนุ่มลิ้น อร่อยเสียยิ่งกว่าขนม กินเข้าไปให้หมดทั้งตัว

 

“พะ พี่ เซ เซฮุน อ๊ะ อ๊ะ” เสียงแว่วร้องไม่เป็นจังหวะ น้ำตาหยดคลอเลอะใบหน้าหวานปนหยาดเหงื่อเพราะความเสียดเสียวที่โจมตีกันหนักเกินไป

 

ไม่ไหวแล้ว นี่มันมากเกินไปแล้ว

 

นี่พี่เซฮุนพยายามค่อย ๆ เพราะเห็นแก่คนท้องแล้วใช่ไหม ความคิดของลู่หานแล่นวาบขึ้น  ลู่หานจะจดจำไว้ให้ขึ้นใจเลยว่าคราวหน้าจะไม่แกล้งยั่วจนอารมณ์พุ่งปรี๊ดกันทั้งคู่แบบนี้แล้ว

 

            “อื้อออ ฮึก อะ” ร่างน้อยสั่นไปทั้งตัวก่อนจะกระตุกเกร็งปลดปล่อยอารมณ์ผ่านของเหลวที่ซ่านกระเซ็นออกมาเกินจะกักกั้น ผนังอ่อนนุ่มบีบคั้นเรียกอารมณ์อัดแน่นจากร่างสูงใหญ่ได้อยู่หมัดเช่นกัน

---

 

เดซี่ตอนนี้ยังไม่จบ อย่าลืมกลับไปอ่านต่อกันนะคะ ^^

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1425013&chapter=9